Βαθιά συγκίνηση και οδύνη έφερε στην κερκυραϊκή κοινωνία ο πρόωρος χαμός του Σπύρου Ζερβόπουλου.
Έφυγε ο διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας, ο άνθρωπος που υπηρέτησε τον τόπο μας με ήθος, ψυχή, όραμα, αρχές , ανιδιοτέλεια και αποτελεσματικότητα. Ήταν ένας ακούραστος υπερασπιστής της ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο και την Κέρκυρα. Υπήρξε μία από τις πιο δυναμικές και οραματικές μορφές στο πεδίο της λιμενικής ανάπτυξης, με πολυετή προσφορά και αδιάκοπη δράση .
Έθεσε τη σφραγίδα του σε σειρά σημαντικών έργων υποδομής και ανάπτυξης, με έμφαση στον τομέα της κρουαζιέρας και στην υλοποίηση της στρατηγικής επένδυσης της νέας μαρίνας για mega-yachts, η οποία σχεδιάζεται να αλλάξει τον χάρτη του θαλάσσιου τουρισμού στο Ιόνιο.
Πέτυχε όσα δεν έγιναν για δεκαετίες. Ο λιμένας της Κέρκυρας ήταν η προέκταση της αγρύπνιας του.
Του έδωσε «αέρα»….– στην κυριολεξία και στη βαθύτερη έννοια– του ανοίγματος, της προοπτικής, της εξωστρέφειας
Η Κέρκυρα σήμερα είναι φτωχότερη.
Έχασε έναν Άνθρωπο σπάνιας ποιότητας και ακεραιότητας που τίμησε με το έργο του τον θεσμό που υπηρέτησε. Στο πρόσωπό του, η Αυτοδιοίκηση, η ναυτιλία, ο τουρισμός, η τοπική κοινωνία, βρήκαν σύμμαχο, συνομιλητή, συνεργάτη, στήριγμα.
Θα λείψει μια καρδιά που χτυπούσε για τον τόπο. Ένας νους που σχεδίαζε το μέλλον με σεβασμό στο παρελθόν. Ένα χέρι που δεν δίστασε ποτέ να σηκώσει βάρος. Ένα βλέμμα που έβλεπε πέρα από το ορίζοντα. Ο άνθρωπος που ήξερε να πονά ήσυχα και να μάχεται ήρεμα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς ανταλλάγματα – μόνο με αφοσίωση.
Η Κέρκυρα σήμερα είναι φτωχότερη.
Έφυγε ο άνθρωπος που έδωσε πνοή ,κατάρτι της ελπίδας, και προοπτική στο λιμάνι της .Όραμα και πυξίδα.
Έφυγε εκείνος που έβλεπε το λιμάνι όχι υποδομή, αλλά σαν καρδιά – που πάλλεται για το νησί, ενώνει, ταξιδεύει, επιστρέφει.
Η Κέρκυρα σήμερα, πενθεί έναν άνθρωπο δικό της, όχι μόνο από καταγωγή ή αξίωμα, αλλά από στάση ζωής.
Μας δίδαξε τι σημαίνει να υπηρετείς αθόρυβα, με επιμονή, με σεβασμό.
Δεν αναζητούσε χειροκρότημα… του αρκούσε να βλέπει το έργο να προχωρά, να ξέρει ότι η Κέρκυρα κερδίζει έδαφος – στη θάλασσα, στον χάρτη, στην ψυχή μας.
Στην οικογένειά του, στους οικείους του, στους συγγενείς , στους φίλους, στους συνεργάτες, σε όσους τον αγάπησαν και πορεύτηκαν δίπλα του, εκφράζουμε την πιο ειλικρινή μας συμπαράσταση.
Σήμερα, το λιμάνι φαίνεται πιο βουβό.
Τα νερά πιο ακίνητα. Οι προβλήτες πιο άδειες.
Καλό ταξίδι, Σπύρο…Ήσουν άνεμος ευθύνης και κύμα δημιουργίας.
Η Κέρκυρα σε ευχαριστεί. Η μνήμη σου θα στέκει – σαν φως στο μώλο, σαν σιωπηλό καράβι που δεν φεύγει ποτέ.
Καλό ταξίδι… Εκεί όπου τα κύματα δεν χτυπούν, εκεί να αναπαυθείς. Και η Κέρκυρα, ευλαβικά, θα στέκει στο λιμάνι και θα σε θυμάται.