ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΧΕΙΜΑΡΗ
Αγαπητοί, συνδημότισσες, συνδημότες, επισκέπτες, φίλες, φίλοι,
Σας καλωσορίζω στη διαδικτυακή σελίδα του νεοσύστατου Δήμου Βόρειας Κέρκυρας, των τεσσάρων Δημοτικών Ενοτήτων και των 38 κοινοτήτων.
Είναι ένα εύχρηστο εργαλείο πλοήγησης στα « εν ΔΗΜΩ», εναρμονισμένο στις αυξημένες απαιτήσεις της εποχής με προτεραιότητα στις προσφερόμενες υπηρεσίες στους πολίτες. Ευελπιστούμε να γίνει ένας ανοικτός δίαυλος αμφίδρομης επικοινωνίας του Δήμου με κάθε δημότη ή επισκέπτη και μια καθημερινή συνήθεια .
Ο περιηγητής δημότης έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί και να πληροφορηθεί έγκυρα και έγκαιρα, τόσο για θέματα διοίκησης-δομών-υπηρεσιών του Δήμου, αρμοδιοτήτων, στοιχείων επικοινωνίας, έργων, προγραμμάτων, προσκλήσεων –αποφάσεων των συλλογικών οργάνων και Νομικών προσώπων του ,προκηρύξεις έργων-εργασιών-υπηρεσιών-προμηθειών, θέσεων εργασίας αλλά και άλλων δράσεων που άπτονται της καθημερινότητας του . Παράλληλα , να γνωρίσει στοιχεία που αφορούν στην κάθε κοινότητα που συνιστά το Δήμο μας, και δη ιστορικά, κοινωνικά , πολιτιστικής κληρονομιάς, και φυσικού περιβάλλοντος.
Ο περιηγητής επισκέπτης έχει μια θαυμάσια ευκαιρία να γνωρίσει τον πανέμορφο τόπο μας, αφού εμπεριέχονται θεματικές ενότητες που αφορούν στα θέματα ιστορίας, παράδοσης, πολιτισμού, αρχαιολογικών – θρησκευτικών χώρων, αξιοθέατων (παραδοσιακά χωριά, παραλίες, μονοπάτια κ.λ.π. ), διασκέδασης, μαζί με ένα ημερολόγιο πάσης φύσεως τακτικών & έκτακτων δράσεων & εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται σε όλες τις Κοινότητες του Δήμου, κατά τη διάρκεια όλου του έτους ,ώστε κάθε επισκέπτης μας να μπορεί να συμμετάσχει και να γνωρίσει την κουλτούρα της περιοχής μας.
Θέλω να θυμάμαι πως η ιστοσελίδα κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης χρονιάς με πολλές προκλήσεις , τη χρονιά του 2020. Ταυτόχρονα όμως θέλω να «ξορκίσω» αυτή τη θύμηση με τους δυνατούς στίχους από «το Παράπονο» του Οδυσσέα Ελύτη και τους προσφέρω ως αντίδοτο στον κάθε περιηγητή της ιστοσελίδας μας.
… «Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά ,πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές..;
Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό,… Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
…Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους…
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα…»